In de medische wereld wordt steeds vaker gebruikgemaakt van oplosbare hechtingen. Hechtingen zijn niets nieuws: al eeuwenlang maken artsen, chirurgen, urologen en gynaecologen gebruik van het fenomeen hechtingen. Hechtingen worden toegepast om snedes, wonden en incisies die tijdens operaties gemaakt worden goed te dichten.

Vroeger gebeurde dit standaard met niet-oplosbare hechtingen, maar sinds de jaren 1970 worden steeds vaker oplosbare hechtingen gebruikt. Wat zijn dit precies voor soort hechtingen? Wat zijn de verschillen tussen hechtingen die oplosbaar zijn en niet-oplosbare soorten? En welke voordelen hebben oplosbare hechtingen eigenlijk?

Oplosbare hechtingen: wat houdt dit precies in?

Hechtingen zijn er in allerlei soorten en varianten. Hechtingen hebben altijd een specifieke dikte, afhankelijk van de grootte van de wond. Kenmerkend is verder dat de hechtingen een zeker elasticiteit moeten hebben. Zeker als er bij gewrichten (knieën of ellebogen) wordt gehecht, dan moet de bedrading flexibel mee kunnen bewegen. Ten slotte is er altijd sprake van een periode waarin de hechtingen moeten blijven zitten. Daarna worden ze verwijderd of lossen ze vanzelf op.

Oplosbare hechtingen worden ook wel catguts genoemd. Ze zijn gemaakt van polymere materialen, die al naar gelang hun samenstelling oplossen in het lichaam. Dit gebeurt na een aantal dagen (minimaal vijf dagen) of na enkele weken.

Verschillen tussen oplosbare en niet-oplosbare hechtingen

Hét verschil tussen oplosbare en niet-oplosbare hechtingen is natuurlijk het feit dat de eerstgenoemde categorie door het lichaam op een natuurlijke manier wordt opgelost. Dat scheelt de patiënt minimaal één bezoek aan een arts, terwijl omgekeerd de arts meer tijd overhoudt voor andere ingrepen.

Een ander verschil is dat niet-oplosbare hechtingen bestaan uit stoffen die lichaamsvreemd zijn. Denk aan krammen van metaal of bepaalde hechtingsdraden. Hierdoor zal het lichaam ze uiteindelijk gaan vernietigen. Bij oplosbare hechtingen wordt alleen gebruikgemaakt van speciale natuurlijke materialen, die door het menselijk of dierlijk lichaam geleidelijk worden afgebroken. Chirurgen, gynaecologen of artsen adviseren hun cliënten bij het genezingsproces vaak extra vitamine A en vitamine C te slikken, zodat de wonden sneller kunnen hechten en genezen.

Welke voordelen hebben oplosbare hechtingen?

Oplosbare hechtingen hebben behoorlijk wat pluspunten te bieden voor medici en patiënten. Het grootste voordeel van oplosbare hechtingen is het feit dat dit een hoop tijd en moeite scheelt voor artsen en chirurgen. Ze hoeven de hechtingen niet meer te verwijderen, omdat het lichaam deze zelf oplost. Oplosbaar hechtingsmateriaal kan zowel, dat is een tweede voordeel, bij inwendige als uitwendige wonden gebruikt worden. Ze zijn met name populair bij inwendige chirurgie, omdat dan het lichaam niet meer opengemaakt hoeft te worden om de inwendige hechtingen te verwijderen. Deze lossen namelijk vanzelf op.

Fijn aan oplosbaar hechtingsmaterialen is in de derde plaats dat de materialen tegenwoordig volledig steriel en betrouwbaar zijn. Vroeger konden er nog weleens infecties ontstaan, maar die kans is door toepassingen van nieuwe technieken bijna nihil. Ten slotte hebben de huidige synthetische hechtmiddelen een prima knoopbaarheid, zijn ze super flexibel en kunnen ze in alle vormen en maten gemaakt worden. Voor elk soort chirurgische ingreep is dan ook een oplossing op maat mogelijk.